قضیه لازارد برای s-سیستم های مرتب جزئی

در سال 1971، با الهام از کار لازارد و گُورو برای مدول ها روی یک حلقه، استنستروم ثابت کرد که سیستم راست به طور قوی هموار است هرگاه تابعگون a تانسور (از رسته s-سیستم های چپ به رسته مجموعه ها) حافظ عقب برها و برابرکننده ها باشد. او همچنین نوعی از شرایط را (که تحت عنوان شرط (p) و (e) به آن اشاره خواهیم کرد) برای تشخیص همواری قوی فراهم کرد. بر خلاف حالت مدول های روی یک حلقه، همواری قوی اکیداً قوی تر از همواری است.(که در آن لازم است تابعگون a تانسور، حافظ تکریختی باشد). مطالعه خواص همواری تکواره های مرتب جزئی با عمل بر روی مجموعه های مرتب جزئی، توسط اس. ام. فخرالدین در سال 1980 شروع شد و اخیراً در مقاله " تجزیه ناپذیری، s-سیستم های مرتب جزئی هموار و تصویری" توسط شی، لیو، وانگ و بولمن فلمینگ ادامه یافته است. هدف این مقاله بیان شرط (e) و قضیه لازارد- گُورو-استنستروم در زمینه s-سیستم های مرتب جزئی می باشد.